Nieuwe Delftse Waterloop
Het Bagijnhof werd in 1287 gesticht. Begijnen waren alleenstaande vrouwen die zich samen terugtrokken om in armoede een vroom en kuis leven te leiden. In het hof vind je de Maria en Ursula Schuilkerk en het oude Bethelhospitaal, nu een studentenhuis. Het hofje werd in 2023 grondig verbouwd met een waterberging onder de grond en een aangenaam park waar eens auto’s geparkeerd stonden.
Er was hoge nood om de waterhuishouding van het Bagijnhof aan te pakken. Na intensief overleg met de bewoners werd besloten om het hele gebied opnieuw in te richten. De oorspronkelijke parkeerplaatsen maakten plaats voor open bestrating met veel groen en een speelplek. Onder de grond werden leidingen aangelegd om hemelwater van het hof en de belendende percelen op te vangen, zoals in de opengewerkte tekening is aangegeven. Dat water wordt geborgen in een reservoir van 140,000 liter. Als het reservoir vol is, wordt overtollig water langzaam naar de Oude Delft afgevoerd. Het reservoir voorziet de beplanting langdurig van water; de beplanting kan zo twee maanden droogte overleven.
Het Begijnhof is nu een oase van rust en biodiversiteit.
Rond de 11e eeuw trokken alleenstaande vrouwen in grote delen van Europa zich samen terug om economische, sociale, religieuze en politieke redenen tot een leven van eenvoud, armoede en kuisheid. Zij werden bekend als Begijnen, oorspronkelijk een spotnaam. De vrouwen zetten zich onder andere af tegen de gangbare katholieke praktijken, waarbij geestelijken bijvoorbeeld in het openbaar samenleefden met hun concubines. Toch keurde de Paus deze beweging uiteindelijk in 1216 goed. Deze groeide daarna snel. Zo ook in Delft, en in 1286 werd toestemming verleend om het Delftse Begijnhof te stichten. Dit bleef echter vrij klein, met bijvoorbeeld 60 Begijnen in 1381. Een beroemde Begijn uit die tijd was Geertruida van Oosten, die opviel door een zeer vroom leven. Een beeldje naast de Oude Kerk herinnert nog aan haar leven. Een andere beroemde bewoner van het Bagijnhof was de priester-dichter Johannes Stalpaert van der Wiele. Ironisch genoeg werd hij beroemd om zijn geschriften tegen de reformatie, welke beweging zich toch ook afzette tegen de gebruiken in de kerk.
Na de stadsbrand van 1536 werd het Bagijnhof herbouwd en kreeg de huidige vorm. De westelijke ingang vind je tegenover de Bagijnetoren op de Phoenixstraat. 150 m richting oude binnenstad passeer je een poortje en arriveer je op de Oude Delft. Op dat poortje is een beeltenis van de evangelist Johannes vaag te zien. Achter de deuren van huisnummer 23 vind je de Maria en Ursula Kerk. Deze werd in 1743 als schuilkerk in gebruik genomen, in een tijd dat het Katholieke geloof verboden was, maar gedoogd werd als je het maar stiekem deed.
In 1899 werd het protestantse ziekenhuis Bethel in gebruik genomen, met gevels aan de Oude Delft en het Bagijnhof.
De kinderafdeling van het Bethelziekenhuis in 1960
Na de fusie met de andere Delftse ziekenhuizen werd het Bethel omgebouwd tot studentenhuisvesting. Het zusterhuis van het ziekenhuis, vrijwel naast de schuilkerk is nu een populaire woongemeenschap waar werken en wonen wordt gecombineerd.
